พระพิฆเนศร์ เทพแห่งศิลปวิทยาการ(พิมใหญ่ โลหะชุบสามกษัตริย์)ปี50 ศิลปศึกษา-ช่างศิลป กรมศิลปากร กรุงเทพฯ
พิธีพุทธาเษกโบสถ์พระแก้ววังหน้า เมื่อวันที่ 23 มกราคม 2550
พระพิฆเนศวร์ หรือ พระคเณศ เทพเจ้าซึ่งมีเศียรเป็นช้าง มีกำเนิดจากตำนานเทพพื้นเมืองอินเดีย ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นเทพเจ้าองค์สำคัญในศาสนาฮินดูและได้แผ่ขยายความเชื่อถือศรัทธามาสู่แผ่นดินสยามตั้งแต่ครั้งโบราณ
จึงปรากฏรูปประติมากรรมพระพิฆเนศวร์ ณ โบราณสถาน และสักการะสถานหลายแห่ง หลายอายุสมัยทั่วประเทศ
แนวคิดหลักประการสำคัญกล่าวว่า พระพิฆเนศวร์เป็นเทพผู้ประทานความสำเร็จ เป็นเทพที่สามารถขจัดอุปสรรคกีดขวางทั้งปวงได้
บุคคลผู้บูชาจะเกิดความสำเร็จไม่ว่าจะเป็นด้านกิจการงานใดๆ จึงยกย่องว่าพระพิฆเนศวร์ เป็นเทพเจ้าแห่งศิลปวิทยาการ เทพเจ้าแห่งความฉลาด รอบรู้ เทพเจ้าแห่งความสำเร็จ เทพประจำเรือน เทพผู้ประทานความอุดมสมบูรณ์ เทพผู้คุ้มครองป้องกันขัดขวงสิ่งชั่วร้ายทั้งปวง หรือกล่าวได้ว่าเป็น "เทพเจ้าแห่งจักรวาล"
ดังนั้น เมื่อจะประกอบพิธีกรรมใดๆ ก็มักจะเป็นเทพที่ได้รับการบูชาก่อนการบูชาเทพองค์อื่นๆ เพื่อความเป็นศิริมงคลให้พิธีกรรมและงานดังกล่าวสำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยดีโดยปราศจากอุปสรรค
พิธีกรรมและวันสำคัญบูชาพระพิฆเนศวร์ที่ยึดถือกันมาคือ
ประจำปี วันแรม ๔ ค่ำ เดือน ๙ และวันแรม ๔ ค่ำ เดือน ๑๐
ส่วนในแต่ละเดือน บูชาวันขึ้น ๔ ค่ำ และแรม ๔ ค่ำ ของแต่ละเดือน
ของที่ถวายเช่น ขนมโมทกะ ขนมหวาน ผลไม้ นมสด หญ้าแพรก เป็นต้น
สำหรับบทสรรเสริญพระพิฆเนศวร์ มีหลายบท คาถาบูชาจำง่ายสั้น ๆ ดังนี้
"โอมศรีคเณศายะนะมาฮา"
พระพิฆเนศร์ เทพแห่งศิลปวิทยาการ(พิมพ์ใหญ่ โลหะชุบสามกษัตริย์)ศิลปศึกษา-ช่างศิลป กรมศิลปากร จัดสร้าง 1999 องค์ ขนาด 3.5 ซ.ม.